Читать книгу: «Ескендір», страница 2

 
Жан шықпады алдынан, тоқтауы жоқ,
Жер жүзін жеке билеп алмақшының.
 
 
Жүре-жүре бір елсіз шөлге түсті,
Алып жүрген суының бəрін ішті.
Адам, хайуан бəрі де бірдей шөлдеп,
Басына Құдай салды қиын істі.
 
 
Сандалды сар далада су таба алмай,
Шөлдеген жұрт қайтеді бос қамалмай?
Қызметкердің бəрін де өлтірмекші
Болыпты, шөлдегенге шыдай алмай.
 
 
Мысалы, астындағы ат о дағы ұшты,
Ескендір де атының жалын құшты.
Жалтырап сəуле берген бір нəрсеге
Патшаның ат үстінде көзі түсті.
 
 
Барса, бір сылдыр қаққан мөлдір бұлақ,
Таспадай бейне арықтан шыққан құлап.
Түсе сала Ескендір басты қойды,
Ішсе, суы өзгеше, тəтті тым-ақ.
 
 
Кепкен балық келтіртті сонда тұрып,
Сол суға балықты алды бір жудырып.
Исі, дəмі өзгеше болып кетті,
Таң қалды мұның бəрін суға жорып.
 
 
Ескендір қолына айтты: «Бұл неткен су?
Бəрің де ішіп, бұл суға бетіңді жу!
Бір бай елден осы су шыққан шығар,
Өрлеп барып, үстіне тігелік ту.
 
 
Бұл салқын, тəтті суға қаныңыздар,
Шақ келер маған жан жоқ наныңыздар.
Менен қалмай, бұл суды шапшаң өрлеп,
Талқан қылып шаһарын алыңыздар!».
 
 
Жарлық шашты, қол жүрді суды өрлей,