Εκκλησιάζουσαι

 
Να και τούτες ήσαν έτσι, με φορέματ' ανδρικά,
μα τ' αλλάξανε το σχήμα και γίνηκαν θηλυκά.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ εισέρχεται αριστερόθεν
Λοιπόν, γυναίκες, εύγε μας! είχαμε και δεν είχαμε
το πράγμα το πιτύχαμε.
Αλλά πετάχτε γρήγορα, για το θεό, τας χλαίνας
μη σας ιδή κανένας.
Βάλτε και τα παπούτσια σας και τα κορδόνια λύστε τα,
και τα ραβδιά αφήστε τα.
 
 
(Προς την Κορυφαίαν του χορού).
 
 
Και συ διόρθωσ' τες καλά. Εγώ θα σας αφήσω
και τρέχω τώρα γρήγορα στο σπίτι να γλιστρήσω,
προτού με πάρη ο άνδρας μου γυρίζοντας χαμπάρι,
να βάλω στο κρεββάτι του τα ρούχα πούχα πάρη.
 
 
ΧΟΡΟΣ
Έγεινε ό,τι μας είπες· τώρα σαν καλή δασκάλα
έχεις χρέος, Στρατηγέ μας, για να μας διδάξης κι' άλλα.
κι' ό,τι θα σου κατεβή
έτοιμ' είν' η κάθε μια μας να το κάνη σαν στραβή.
Δεν εγνώρισα ως τώρα μεσ' στων γυναικών τη ράτσα
από σένα πειό καπάτσα!
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Περιμένετε λιγάκι, κι' όταν την αρχή κρατήσω
για συμβούλους θα σας πάρω και θα σας χειροτονήσω,
όπου μεσ' στης φασαρίες της αρχής και στα δεινά,
θα γενήτε παλληκάρια, που δεν γίνηκαν ξανά!
 

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ

(Η σκηνή παριστά το εσωτερικόν οικίας Αθηναίου αστού. Μία κλίνη εις το άκρον, επί της οποίας κάθηται αγρυπνών ο Βλέπυρος· πλησίον του καίει λυχνία, ενώ εκ του παραθύρου διαφαίνεται το πρώτον φως της ημέρας. Εισέρχεται η Πραξαγόρα μετά προφυλάξεως, φέρουσα τα ανδρικά ενδύματα υπό μάλης].

ΣΚΗΝΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ

 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ – ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ αναπηδών εν οργή.
Μωρέ..! η Πραξαγόρα!
πού ήσουνα, παρακαλώ, πού ήλθες τέτοιαν ώρα;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Και τι σε μέλει, φίλε μου;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Και τι με μέλει;!.. Να τη!
τι κουταμάρες είν' αυτές;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Βέβαια στο κρεββάτι
ενός κρυφού μου εραστή δεν θα μου πης πως πήγα.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Δεν θάταν ένας βέβαια..
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Σαν έχης τέτοια μυίγα,
εξέτασε.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Πώς;
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μυρουδιές δεν έχω στο κεφάλι.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Καλό και τούτο πάλι!
Και η γυναίκα δεν μπορεί να κάνη τη δουλειά
χωρίς και νάχη μυρουδιές βαλμένες στα μαλλιά;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Α! έτσι όπως συ το λες, Θεός να με φυλάξη!..
ποτέ δεν τώχω πράξη!..
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Λοιπόν πώς το σκασες πρωί, και πού μου είχες πάη
μαζύ με το μανδύα μου;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Εγώ;.. κοιλοπονάει
μια φίλη και συντρόφισσα κ' επήγα εκεί για λίγο.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Και πώς δεν ρώτησες εμέ, και να μου πης «θα φύγω»;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μπα, σε καλό σου, άνδρα μου! Θαρρείς ότι μπορούσα
σε τέτοιο χάλι φοβερό ν' αφήσω μια λεχούσα;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μπορούσες και να μου το πης, πριν πας εκεί τρεχάτη.
Εδώ συμβαίνει κάτι.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μα της θεές, πετάχθηκα όπως κ' αν ήμουν έξω,
γιατί έπρεπε και γρήγορα, κι' όπως μπορώ, να τρέξω.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Και έπειτα, – για στάσου!
Δεν έπρεπε να βάλης συ τα ρούχα τα δικά σου;
πως τα δικά μου φόρεσες και μ' άφησες φουστάνια,
και μ' άφησες σαν το νεκρό, που μόνο τα στεφάνια
και τα σταμνιά του λείπανε;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Εκρύωνα η καϋμένη,
κ' είμαι πολύ φιλάσθενη και λεπτοκαμωμένη,
Ε, για να ζεσταθώ λοιπόν, [να κάνω αλλοιώς δεν μπόρεσα]
ενώ εσένα σ' άφησα στο στρώμα ξαπλωμένον,
και ζεστοκοπημένον.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Αλλά και η αρβύλες μου μαζύ σου ταξιδέψανε
και το ραβδί.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μα και γι' αυτό τα ρούχα δεν μου κλέψανε,
γιατ' έσερνα, καθώς εσύ, στο χώμα τα ποδάρια,
ενώ με τη μαγκούρα σου κτυπούσα τα λιθάρια.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Ξέρεις, που έπρεπε να βγω σιτάρι ν' αγοράσω
με τον μισθό μου της Βουλής, και τώρα θα τον χάσω,
[και συ αιτία θάσαι;]
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Εγέννησεν αρσενικό παιδί, και μη φοβάσαι.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Ποιός; η Βουλή;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Όχι, καλέ· η φίλη μου που εγέννα.
Μα η Βουλή μαζώχθηκε;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Δεν στάχω ειπωμένα
από τα χθες;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Θυμάμαι, ναι.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Δεν έφθασε ως ταυτιά σου
μία είδησις;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μα το Θεό, δεν ξέρω..
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Άιντε χάσου
και κάτσε μάσσαγε σουπιές, που ξέρεις τι σου γίνεται.
Μωρέ δεν άκουσες τι λεν; σε σας η πόλις δίνεται.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Για να υφαίνουμε;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Τι λες;! Σας κάνουν αρχοντίνας..
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Σε ποιους;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
'Σ όλα τα πράματα εν γένει της Αθήνας.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Ώ, μα την Αφροδίτη μας! χαρά λοιπόν στην πόλι.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Γιατί, γιατί;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Για χίλια δυο. Δεν θα τολμάνε όλοι.
να φτιάνουνε βρωμοδουλειές, ούτε συκοφαντίες
και ψευδομαρτυρίες.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Όχι, για όνομα θεού! αυτό να μη το κάνετε,
γιατί με δίχως ψέματα της πείνας θα πεθάνετε.
 
 
ΧΟΡΟΣ
Άφησε τη γυναίκα σου, ώ άνδρα, να μιλήση.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Ούτε κανείς το γείτονα στο μέλλον θα φθονήση,
κι' ο ένας δεν Θάνε γυμνός, κι' ο άλλος δεν θα κλέβη,
ούτε φτωχός θα βρίσκεται, ούτε θα κοροϊδεύη
κανένας, κι' ούτ' ενέχυρα θα βάζουνε συνάμα.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Εάν δεν είνε ψέμματα, είνε μεγάλο πράμα.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Θα σ' ταποδείξω παστρικά και πειά δεν θ' αμφιβάλης.
 
 
ΧΟΡΟΣ
Τώρα πρέπει τα μυαλά σου, οπού τάχεις τετρακόσια,
για την ευτυχία όλων να σκεφθούνε κι' άλλα τόσα.
Συ που ευτυχία ξέρεις
για της φίλες σου να φέρης,
όσο έχεις ευκαιρία πρέπει ναύρης κάθε τρόπο
μ' ευτυχίες να στολίσης τους πολίτες και τον τόπο.
Γιατ' η πόλις έχει ανάγκη από φρόνησι μεγάλη·
και μην κάμης ό,τι είπαν ή εκάμανε οι άλλοι.
Γιατ' ο κόσμος εσιχάθη
βλέποντας να κακοπάνε όλο τα παληά τα λάθη.
Μην αργής· μα κάθε σκέψι που ο νους σου μέσα κλείνει
κάμε γρήγορα να γίνη·
κι' όποιος γρήγορα τραβάει, και δεν πάει γάλι-γάλι,
στο κοινόν, όπου τον βλέπει, έχει πέρασι μεγάλη.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Και στον κόσμο θα διδάξω κάθε χρήσιμη δουλειά,
νέα πράματ' αν θελήση, κι' αν αφήση τα παληά.
Αλλ' αυτό φοβάμαι μόνο..
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Α, για τούτο μη φοβάσαι και εγώ 'ς το βεβαιώνω.
Είν' η μόνη μας η σκέψι, κ' είν' η μόνη μας αρχή,
να ξεχνάμε κάθε μέρα την παληά την εποχή.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Τώρα όμως, πριν καθένας ό,τ' ειπώ δεν λάβ' υπ' όψι,
ούτε να μ' αντιμιλήση, ούτε να με διακόψη.
Όσοι βρίσκονται στην πόλι
μερδικό θα παίρνουν όλοι,
που τον ένα να μη βλέπης βουτηγμένον στον παρά,
και τον άλλον φουκαρά.
Ούτ' ο ένας νάχη αμπέλια και χωράφια για να ζήση,
και ο άλλος να μην έχη ούτε τάφο, σαν ψοφήση.
Ούτ' αμέτρητους τους δούλους νάχη πλέον ο μεγάλος,
κι' ούτ' ακόλουθον ο άλλος.
Τη ζωή κοινή θα κάνω,
και δεν θάχη διακρίσεις, ούτε κάτω, ούτ' απάνω.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Πώς; θάνε κοινός ο βίος;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Πρόφθασε να φας σκατά!
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μπα, κοινά θάνε κι' αυτά;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ δυσανασχετούσα·
Μας τον γάμησες τον λόγο! θα σου τώλεγα και τούτο.
Πρώτα πρώτ' απ' όλα τάλλα θα μοιράσουμε τον πλούτο·
κι' ό,τι ο καθένας έχει· θα χωρίσω και τη γη
ισα μερδικά να βγη.
Κι' όταν γίνουν όλα ίσα και δοθούν από κοινού
'ς εμάς, πώχουμε το νου,
θα φυλάμε με τα δόντια τον παρά μέσ' στα ταμεία,
και τον άνδρα της θα βγάζη στη βοσκή η κάθε μία.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μα καλά, κι' όποιος δεν έχει φανερά λοιπόν χωράφι,
πώς θα ξέρουμε αν έχει φυλαγμένο το χρυσάφι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
θα το φέρη να το δώση, ειδεμή θα ψευδορκήση.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μπα! κι' από της ψευδορκίες μη δεν το 'χει αποκτήση;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
[Βέβαια, δεν λέγω όχι·]
αλλά τι του χρησιμεύει το χρυσάφι του, κι' αν τώχη;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Τι του χρησιμεύει, λέει;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μα φτωχός δε θάν' κανένας,
κι' όλοι θάχουνε απ' όλα, άρτους και παστά και χλαίνας,
και κρασιά, μα και στεφάνια, και γλυκά, ως και ρεβίθια·
ώστε, αν δεν καταθέση, τι κερδίζει; κολοκύθια!
Όχι, πες μου, τι κερδίζει;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Κ' έτσι πάλι όποιος κλεφτεί πειό πολύ θα θησαυρίζη.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Δίκηο έχεις, ναι· αλλ' όμως
τούτο εγινόταν πρώτα, πούταν ο παληός ο νόμος·
αλλά τώρα που για όλους η ζωή θάνε κοινή,
τι και αν δεν καταθέση;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Δεν μου λες: και αν φανή
μια μικρούλα, και θελήση
ένας να την γαργαλίση,
και να κοιμηθή μαζύ της για μια νύχτα λόγου χάρι,
από το κοινό ταμείο να της δώση δεν θα πάρη;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Χεμ! μα δωρεάν θα πέφτουν για να κοιμηθούν αντάμα,
και θα κάνω τη γυναίκα που κοινό θα ήνε πράμα,
κι' όποιος θέλει θα την παίρνη
τα παιδιά της να της σπέρνη.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μα κι' αυτό τι ωφελεί,
αν θελήση ο καθένας να ριχθή στην πειό καλή;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Η πειό άσχημη θα πάη
με την ώμορφη στο πλάι,
κι' όποιος νηά επιθυμήση,
από τη γρηά θ' αρχίζη πρώτα-πρώτα το γαμήσι.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Κι' ένας γέρος, σαν κ' εμένα, με γρηές πώς θα μπορέση,
όπου και προτού ακόμη της ζυγώση, θα του πέση;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Δεν θα κάνουν αντιστάσεις.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
γιατί πράμα;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μη φοβάσαι,
και καμμιάς δεν θα ξυνίση, βέβαιος για τούτο νάσαι.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
γιατί πράμα;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Νά, που είπες πως μπορεί να μη θελήση·
να, που και για σας ευρέθη του ζητήματος η λύσι.
Βλέπεις ότι η γυναίκες είχανε το νου ακόμη
νάχουν και γι' αυτό μια γνώμη,
και προτήτερα σκεφθήκαν, να μη μείνη, όπως είπα,
δίχως βούλωμα μια τρύπα.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Έ, και των ανδρών η τρύπα τότε πειά τι θ' απογίνη,
που θα τρέχουνε κ' εκείνοι
με τους ώμορφους να μείνουν,
και τους άσχημους ν' αφίνουν;⁴
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Η πειό άσχημες θ' αρπάζουν τα πειό ώμορφα παιδιά,
όταν φεύγουν απ'τα δείπνα, να περνάνε τη βραδειά.
οι δε άσχημοι θα βάζουν στα δημόσια τα μέρη
της πειό ώμορφες στο χέρι,
και δεν θα μπορή γυναίκα μ' έναν ώμορφο να μείνη,
στους ζαβούς και στους ασχήμους όταν πρώτα δεν το δίνη,
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Ώστε τότε και ο μύτος ο τρανός του Λυσικράτη
θα περνά με τους ωραίους και θα λέη πως είνε κάτι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Δικαιώματα για όλους θάχη ο νόμος μας τα ίδια·
και οι έμποροι, κ' εκείνοι που φορούν τα δακτυλίδια,
θα ρεζιλευθούνε όλοι, όταν ένας με αρβύλα
θα τους 'πη: «είν' η σειρά μου, κάτσε έξω συ και φύλα;
κι'όταν τη δουλειά μου κάνω,
τότε συ θα πας απάνω».
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Βρε για στάσου· κ' έτσι όπως θάμαστ' όλοι άνω-κάτου,
πώς καθένας θα μπορέση να γνωρίζη τα παιδιά του;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Τι τα θέλει να τα ξέρη; όλ' οι νέοι πέρα-πέρα
κάθε μεγαλήτερό τους θα τον λένε και πατέρα.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Κ' επειδή δεν θα γνωρίζουν τους πατέρας τους και πάλι,
κάθε γέρο θα τον πνίγουν με ευγένεια μεγάλη,
αφού γι' άλλο δεν φροντίζει κάθε γυιός 'ς αυτήν τη χώρα
παρά μόνο πως να πνίγη τον πατέρα του και τώρα.
Ή θαρρείς για τον πατέρα αν κανένας αμφιβάλλη,
πως θα παραλείψουν τάχα να τα χέσουνε και πάλι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Αλλά δεν θα επιστρέψη όποιος τύχη να το ιδή.
Τότε εύκολα κτυπούσε τον πατέρα το παιδί,
και δεν έδιναν καθόλου προσοχήν οι πάρα-πέρα·
αλλά τώρα, σαν ακούσουν πως κτυπούν ένα πατέρα,
ο καθένας ότι δέρνουν τον δικόν του θα νομίση
και θα τρέξη να χωρίση,
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ⁵
**Οτ' είν' όλα κουταμάρες, δεν μπορεί να 'πη κανείς.
Κι' ο Επίκουρος αν έλθη [ο σοφός της ηδονής,]
ή αυτός ο Λευκολόφας [ο φαυλόβιος] κ' ειπούνε
ότι μ' έχουνε παππούλη, τι θα ειπούν όσοι τακούνε!
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μ' αν είν' έτσι, είνε κι' άλλο πειό χειρότερο ακόμα.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Ποιό;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Να 'ρθη να σε φιλήση ο Αρίστιλλος στο στόμα,
και πατέρα να σε λέη.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Συφορά του, κι' αν τολμήση.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Με του άγριου του δυόσμου την οσμή θα σε βρωμήση.
Μα εκείνος εγεννήθη πριν το ψήφισμα γενή,
ώστε δεν υπάρχει φόβος.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
θάταν συμφορά τρανή.*!!
Αλλά τότε στα χωράφια ποιος θα μείνη γεωργός;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
θάν' οι δούλοι· τι σε μέλει; συ θα κάθεσαι αργός,
και του ρωλογιού ο ίσκιος δέκα πόδες σαν μακραίνη,
θα τραβάς για το τραπέζι που γεμάτο θα προσμένη.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Και για ρουχισμό ποιόν τρόπο έχετε σκοπό να βρήτε;
Πρέπει να μας πης και τούτο·
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Τα παληά σας θα φορήτε,
και θα σας υφαίνουμ' άλλα.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Να μου πης ακόμη ένα:
αν οι άρχοντες του τόπου προστιμάρουνε κανένα
πού θα βρη για να πληρώση;
από το κοινό ταμείο θάταν άδικο να δώση.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μα θα παύσουνε κ' η δίκες.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Ώ τι κόσμος θα χαθή!
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Μα κι' αυτό τώχω σκεφθή.
Και γιατί να γίνουν δίκες, κακομοίρη;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Λόγου χάρι
πρώτα-πρώτα για τα χρέη, που θ' αρνήτ' όποιος τα πάρη.
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Βρε, και πού ο τοκογλύφος θαύρη χρήμα να δανείση,
που κοινά θα ήνε όλα, κ' η μερίδα θάνε ίση;
Μα κι'αν κλέψη θα τον πιάσουν.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μα τη Δήμητρα! τα είπες, – ούτε δάσκαλος που νάσουν!
Για εξήγει μου και τούτο: Κι' αν κανένας πάλι βρίση
από το πολύ μεθύσι,
ή κι' αν κάνη με το ξύλο ταλλουνού τη ράχι μαύρη,
για το πρόστιμο πού θαύρη;
Χέ! 'ς αυτό θα κοκκαλώσης!
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Από την τροφή που τρώει· γιατί, όταν ελαττώσης
το φαΐ, και τιμωρήσης κατ' ευθείαν την κοιλιά,
παύουν η βρισές.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Κι' αν γίνη και καμμιά κλεψοδουλειά;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Ποιός θα κλέψη, [που καθένας το δικό του θ' αποκτήση];
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Ούτε και κανείς την νύκτα θα σε πιάση να σε γδύση;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Ποιός το λέει; ούτε όταν μέσ' στο σπίτι θα κοιμάσαι,
όπως εγινόταν πρώτα, ή στην πόρτα έξω θάσαι.
ο καθένας σας το βιος του μεσ' στην πολιτεία θάχη
κι' όποιος κλέψη, κι' όποιος γδύση, θα του βγαίνη από τη ράχι·
Τι χρειάζοντ' οι καυγάδες, η φωνές, τα νταβατούρια;
θα πηγαίνη στο ταμείο και θα παίρνη πειό καινούργια.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μα οι άνθρωποι, για πες μου, δεν θα παίζουν πειά το ζάρι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Για ποιο λόγο;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Πώς την ώρα θα σκοτώνουν λόγου χάρι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Όλοι θα περνούν το ίδιο, κι' όλα θα τα κάνω ένα,
και η πόλις μας θα γίνη ένα σπίτι για καθένα,
που ελεύθερος να βγαίνη
και στον άλλον να πηγαίνη.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Πού θα στρώνωνται τα δείπνα;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Και τα δικαστήρια σας
κ' η στοές σας κατοικίες θα γενούν της αφεντιάς σας.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Και των δικαστών το βήμα τι θα γίνη λες εσύ;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Θα γεμίζη από κρατήρες κι' από στάμνες με κρασί,
και θα βάλω παιδαρέλια, που θα ψάλλουν με χαρά
όλες της ανδραγαθίες καθενός παλληκαρά·
έτσι από την ντροπή του, αν φανή κανείς δειλός,
να μη έρχεται να τρώη.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Είν' ο λόγος σου καλός.
Και ταγγεία τι θα γίνουν, [όπου ήσαν μια φορά
με των δικαστών τους κλήρους;] αι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Θα μπουν στην αγορά
και κοντά στου Αρμοδίου τον μεγάλον ανδριάντα
θα τραβάμε κλήρους πάντα,
και καθένας θα μαθαίνη
σε ποιό γράμμα θα δειπνήση με χαρά του να πηγαίνη.
Οποιοι πέσουνε στο Βήτα,
στη στοά των βασιλέων θα δειπνούνε· και στο Θήτα
όσοι πέσουν, στο Θησείον και όσοι πέσουνε στο Κάππα,
στη στοά των Αλευράδων.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Για να χαύτουνε;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Σου τάπα,
μα τον Δία· για να τρώνε!
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Κι' ούτινος δεν πέση πάλι
ένα γράμμα για να φάη, θα τον διώχνουνε οι άλλοι;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Αυτό ποτέ δεν θα γένη σε τέτοια κοινωνία,
και 'ς όλους θα προσφέρωμε τα πάντα μ' αφθονία.
Κι' όποιος μεθάη στέφανο στην κεφαλή θα φέρη,
κι'απ' το τραπέζι θα τραβά μ' ένα δαδί στο χέρι·
η δε γυναίκες έτοιμες θα στέκουν στης διόδους,
και 'ς όποιους επιστρέφουνε θα πέφτουνε μ' εφόδους
και θα τους λεν': «Έλα μ' εμάς· έχουμε μια κοπέλλα
μικρούλα, πούνε τρέλλα».
«Κ' εδώ μια κάτασπρη θα βρης, πούνε θεά στα κάλλη»
από ταπάνω-πάτωμα θα του φωνάζ' η άλλη·
μα πριν μ' εκείνη κοιμηθής,
μ' εμένα πειό μπροστά θαρθής».
Μα πίσω απ' τους ώμορφους, που θάνε στην εντέλεια,
κι'από τα παιδαρέλια,
θ' ακολουθούν οι άσχημοι και τούτα θα τους λένε:
«Ε, ε! του λόγου σου! πού πας; σαν σε φωνάζουν μπαίνε,
μα δεν θα κάνης με καμμιά,
γιατ' εψηφίσθη στη δουλειά να προηγήτ' η ασχημιά.
Τώρα στην πόρτα κάθισε του λόγου σου και φύλα;
και πάρε δίφορης συκιάς και ξερομάσσα φύλλα!».
Για πες μου τώρα όλ' αυτά σ' αρέσουν;
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μια χαρά!
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Καλά· τώρα λοιπόν κ' εγώ τραβώ στην αγορά,
και μια γερή ντελάλαινα καλόφωνη θα βρω,
να πάρ' όσον θα φέρουνε οι άλλοι θησαυρό.
γιατί εμέ εκλέξανε αρχόντισσαν οι άλλοι,
και πρέπει με ταχύτητα να γίνουνε μεγάλη·
να φτιάσω τα συσσίτια, και ναν' ημέρα πρώτη
η σημερνή, που να γένη το πρώτο φαγοπότι!
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Θα τρώμε από σήμερα;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Σου τώπα πως θα γίνη.
Τώρα να παύσω σκέπτομαι και την πουτανωσύνη.
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Γιατί;
 
 
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ
Σου το εξήγησα· να παίρνουμ' εμείς πλέον
ταφρόγαλα των νέων·
Κ' η δούλες πειά δεν θα μπορούν με ολολισμούς να πέφτουνε,
και από της ελεύθερες την ηδονή να κλέφτουνε,
αλλά οι δούλοι μοναχά θα πέφτουνε σιμά τους
μαζί με τα κουρέλια τους και το παληόπραμά τους!
 
 
ΒΛΕΠΥΡΟΣ
Μα τότε να σ' ακολουθώ κ' εγώ κοντά σου πρέπει,
καθένας που με βλέπει
να λέη στην Αθήνα:
«Τον άνδρα δεν θαυμάζετε που έχη Στρατηγίνα;! »⁶