Читать книгу: «Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3», страница 2

Aylın Sərdarı otağa gətirib yatağa uzandırdı, yat biraz özünə gəl yol yorğunusan, bilirəm şərabdan sərxoş olmadın, zarafata salıb Sərdara çox içdiyinə işarə edirdi. Sərdar – Aylına: getmə nə olar qal yanımda, Aylın dəymədi xətrinə əyləşdi yanında. Sərdar Ayının əllini tutub öpərək ürəyinin üstünə qoydu, az vaxtda yuxuya düşdü. Aylın Sərdarın üstünü örtüb, otaqdan çıxıb getdi öz otağına.

Səhər açılmışdı, Aylın səhər yeməyi hazırayırdı mətbəxtdə. Sərdar oyandı yuxudan harda olduğunu xatırladı, yataqdan qalxıb çıxdı otaqdan. Gəlib mətbəxtin qapısının yanında söykənib baxdı, Aylının başı qarışıq idi, görmürdü Sərdarı ardında dayanmışdı. Sərdar qollarını bir – birinə dolayıb baxırdı sakitcə. Aylın döndüyündə gördü, – Sərdara: Sərdar bəy oyandınnmı? sabahın xeyir, – Aylına: sabahın xeyir Aylın xanım. Aylın – Sərdara: necə yatdın soruşmayacam, çünki yatağa daş kimi düşdüyünün şahidi oldum. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: zorla şərab içirtdin mənə sərxoş oldum. Ayın ç ay süzürdü – Sərdara: mənmi etdim səni sərxoş? bax sən bax, mən bir şüşə gətirdim ki barışaq. Sən ardı gəlsin deyincə heç axlıma gəlmədi ki, otelin bütün şərabıyla sülh əldə edəcəyimiz. Get əl – üzünü yu yemək çay hazırdır, vanna bu tərəfdəndir, işarə etdi. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: taparam Aylın xanım evin o qədərdə böyük deyil, ancaq mən rahat yatdığımçün demək sevməli və rahat evin var, çox bəyəndim.

Aylın çaylarıda siniyə qoyub gəldib yanından keçərkən, – Sərdara: tacmahalda yaşasam belə, bura mənim hüzür tapdığım yeganə evdir. Sərdar gülümsəyib getdi əl – üzünü yumağa, Aylın gətirdiklərini masaya düzdü, az vaxtdan Sərdar gəldi əyləşdi. Aylın Sərdarın çayını qoydu qarşısına, Sərdar təşəkkür etdi. Aylın sinini götürüb – Sərdara: indi gəlirəm mətbəxtdə getdi.

Sərdar evə nəzər salırdı çox səliqəli idi ev, az vxtda Aylın iki fincan qəhvədə gətirib əyləşdi, -Sərdara: buranında qəvəsindən dad bax xoşun gəlirmi. Sərdara verdi qəhvəsini, ğötürüb içdi, biraz dadı anlamaqçün dayanıb dodaqlarını yaladı, – Aylına: mmm cox dadlıymış qəhvənizdə, əllərinə sağlıq. Aylında öz qəhvəsindən içərək – Sərdara: nuş olsun Sərdar bəy. Sərdar qəhvədən içərək Aylına baxırdı, Aylın pasta sürtüb çörək verdi, Sərdar götürüb yedi. Aylın – Sərdara: Tahir mesaj atmışdı, dedi mənə syurprizi var. Sərdar çörəkdən yeyərək – Aylına: nəymiş syurprizi? Aylın çiyinlərini çəkib – Sərdara: desə syurpriz olmaz ki? – Aylına: buda düz fikirdi. Aylın – Sərdara: sən hələ ayılmamısan deyəsən, gülümsədi. Sərdar qəhvədən içdi – Aylına: yenə yatmaq istəyirəm doymadım yuxudan, mən belə olmadım heç doğurdanda bu evdə adam çox rahat olurmuş. Aylın – Sərdara: bu gün görüşəcəksinizmi? Srərdar anlamadı heçnə – Aylına: kiminlə gözüşəcəm?

Aylın başını narazılıqla sirkələyib gülümsədi, – Sərdara: çox vəfasızsan Sərdar bəy. Nə tez unutdun rəyisin qızını? Sərdar xatırladı dediyini, Aylını qısqandırmaqçün, bu gün özü zəng edəcək mənə. Gözləyim biraz, özü zəng etməsə özüm zəng edərəm. Çoxda gözləyə bilmərəm darıxaram onunçün, Aylın qəhvəsin içərək – Sərdara: sevindim sonunda özünçün vaxt ayıra bildiyinə görə. Başqa vaxtları ancaq, iş – iş – iş, Sərdar yeməyini bitirib təşəkkür etdi. Aylın – Sərdara: nuş olsun, istəyirsən burda qal evin açarlarını qoyuram sənə öz evin bil, mən çıxacam birazdan işim var günortaya qayıdaram.

Sərdar xatırladı Aylın qadına yardım etmək fikrində idi. Sərdar – Aylına: sən sirr deyilsə xeyir ola gedəcəksən? Aylın unutdu axşam Sərdara bu haqda dediyini. Aylın – Sərdara: bir tanışım var, ona çatıb gələcəm. Sərdar – Aylına: heç yerə getməyəcəksən, başına bəla etmə yenədə kimisə, tamammı? bax məni bəla etdin başına hələdə qurtula bilmirsən məndən, bilirəm fikrindəkini. Aylın – Sərdara: yenə fikrimi oxumağamı başladın sən? Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: axşam sən dedin Vəfa adlı bir qadına yardım edəcəksən. Aylın bilmədən Sərdara dediyiçün üzünü turşüdüb baxdı kənara, qapının zəngi basıldı.

Aylın qalxıb qapıya getdi, az vaxtda qayıtdı Bahar xalası idi gələn. Bahar Sərdarı görüb baxdı, – Bahara: Bahar xala tanış ol, Sərdar haqqında danışmışdım sizə. Bahar – Sərdara: xoş gəlmisən oğlum, Sərdar ayağa qaxlıb Baharla görüşdü əl verib. Aylın – Sərdara: ən yaxın qonşumuz Bahar xalam, Sərdar Baharın əlini sıxıb, tanışdığımıza sevindim Bahar xala. Baharda mehribanlıqla Sərdarın əlinin üstündən o bir əlini qoyub, – Sərdara: məndə şad oldum tanışdığımıza. Buralar xoşuna gəldimi oğlum? Sərdar nə isə demək istəyirdi Aylın imkan vermədi. Aylın – Bahara: gəlməzmi xoşuna, hint oğlanları kimi bir baxışdan rəyisin qızına aşiq olub, axşamdan səhərə kimi yuxuda onun adını sayaqlayıb durdu. Bahar Aylının sözünə gülümsədi, keçib əyləşdilər. Sərdar – Aylına: zarafat edirdim ciddiliyə alma, – Sərdara: bizim şəhərin qızları çox şirindilər. Bax yaxşı ki bura gəldin, əks halda öz şəhərində 100 yaşın bitdikdə tənha – subay ölmə qarantin vardı. Bahar səsli güldü Aylının sözünə. Sərdar – Aylına: hamısı dediyin kimi olsaydılar şəhərin cənnət olardı, elə deyilmi? Aylın bildi Sərdarın özünə ilişdiyini. Aylın – Bahara: mən sənə çay süzüm Bahar xala, ayağa qalxıb gedərkən Sərdara tərs – tərs baxdı. Sərdar acıq verən baxışlarla göz vurub gülümsədi.

Bahar – Sərdara: oğlum biz elə qonşu olmuşuq ki, Sərdarla söhbət etməyə başladı.

Aylın mətbəxtdə gəlib öz – özünə: mənə ilişməsən dünyan dağılar elə bil cığal. Bahar xalasına çay süzdü, birdən nə isə xatırladısa ikki fincanda qoydu siniyə, çay süzdü. Stiotu götürdü, Sərdar verəcək çayın içinə tökdü qarışdırdı ehtiyatla, sinini götürüb getirdi.

Çayları bölüşdürdü əyləşdi, Sərdarla Bahar söhbət edirdilər. Bahar – Aylına: qızım deyirdin çok kobut oğlandı Sərdar, mənim xoşum gəldi çoxda mədəni – mərəfətli oğlana bənzəyir. Sərdar Aylına baxdı, Bahar çayını götürüb içdi bir qurtum, Sərdar Aylına nə isə demək istəyirdi, Bahar ağzını tutub yandım ay Allah.

Sərdarla Aylın Bahara baxdılar, Aylın çayı səhv salmışdı, Aylın tez gedib su gətirdi, al iç Bahar xala. Suyu içib zorla udqundu arvad, Aylın dodağını dişləyib baxdı Sərdara. Bahar – Aylına: bu nəydi belə qızım? sanki stiot sözü yarımçıq qaldı ağzında, – Aylına: qızım düşündüyüm deyil, elə deyilmi? Aylın utanıb kənara baxdı. Sərdar güldü, Aylının çayı səhv salaraq qonşusunu yandırdığına. Bahar – Aylına: qızım Sərdara verəcəkdin, elə deyilmi? Aylın tez çayı götürüb, yox – yox Bahar xala mən şəkər tozuyla qarışdırmışam yəqinki. Bahar – Aylına: belə hallar tez – tezmi olur qızım? Sərdar – Bahara: mən alışdım Bahar xala artıq qonşunun şəkər tozuyla stiotu qarışdırmasına. Aylın Baharın özünə baxdığını görüb, tez çayı götürüb getdi mətbəxdə. Sərdar qəh – qəhə çəkərək elə güldü ki, Aylına. Aylın Sərdarın gülüşünə əsəbləşdi, ama tezdə üzünün ifadəsi dəyişdi. Sərdarı belə gülən çox az görmüşdü, başını narazılıqla sirkılıyırək çay süzdü başqa fincana.

Tahirlə Nərgiz söhbət edirdilər maşınında oturub, Tahir danışmışdı Nərgizə olanları. Nərgiz dərindən nəfəs alaraq Tahirə baxdı üzgün baxışlarla. Tahir heç istəmirdi Nərgiz üzülsün, ancaq ondan Aylın haqda heçnəyi gizlətmirdi. Nərgiz – Tahirə: orda tək başına nə olacaq onun günü? – Nərgizə: məndə düşünürəm canım bilmirəm. Aylını bura gətirməkçün ciddi bir səbəb olmalır. Bilirsən mən dostuma yalanda danışmaq istəmirəm, ancaq ordada tək başına qalmasından narahatam çox. Nərgiz – Tahirə: bizmi getsək yanına? elə darıxmışam ki onunçün, Tahir Nərgizin əlini tutub öpüb üzünə tutudu. Canım mənim hər şeyimm, Allah qorusun hamımızı, vardır bir çıxış yolu hər şeyin. Ümid edirəm bizədə bir yol göstərəcək Allahım sonunda, məndə istəyirəm düzü ona getmək. Sərdarsız işlərim biraz qarışıqdır burda, düşünürəm Sərdar gəlsin məsləhətləşək biz gedərik, nə deyirsən? Nərgiz sevindi uşaq kimi. Nərgiz – Tahirə: kiçik dostumuda apararıqmı? Tahir Nərgizin uşaq kimi xasiyyətlərinə vurulurdu hər dəfə, apararıq ömrüm.

Tahirə zəng gəldi, telefonuna baxdı Sərdar idi vidyo zəng edirdi – Nərgizə: Sərdardı, açdı əlaqəni. Sərdar – Tahirə: salam necəsən, maşındasan xeyir ola gedirsən? Tahir Nərgizə yaxın durdu. Sərdar görüb anladı – Nərgizə: canım bacım salam necəsən? – Sərdara: yaxşıyıq biz qardaşım, sən necəsən? Aylın yaxşıdırmı? çox darıxmışıq onunçün. Sərdar zarafatla – Nərgizə: nəyinə darıxırsınız onun? tərsin biridir. Tahir – Sərdara: dostumla işin yoxdur qardaşım, biz bu haqda danışdıq səninlə, hər şey yaxşıdımı orda? nə vaxt qayıdırsan. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Tahirə: sənin bu dostun dinc dayanmır, yenə kiməsə yardım etməkçün şövbəyə getdi. Mən rəyisə zəng edib dedim Aylın gəlir bacaran köməkliyi etsin ona. Tahir – Sərdara: sən niyə getmədin Aylınla? – Tahirə: məni qonşusu qadınla söhbət edərkən qoyub xəbərsiz getmiş. Nərgiz narahat oldu – Sərdara: qardaşım nə olar səndə get tək qoyma onu. Sərdar – Nərgizə: taxsi gələcək indi gedirəm bacım narahat olma. Nərgiz Tahirə baxdı üzgün baxışlarla. Sərdar – Tahirə: rəyisin oğlunun barmağını qırmış Aylın. Tahirlə Nərgiz ikisidə eyni vaxtda, nəə? yox artıq. Nərgiz – Sərdara: rəyisin oğluyla nə işi Aylının? Tahirdə düşünmədən – Sərdara: ya bu rəyislərin oğlanları dostumumu tapırlar gedib, bu nədi belə? – Tahirə: çox sağ ol qardaşım. Tahir anladı dediyi söz Sərdarada çatdı, – Sərdara: bağışla qardaşım dostumun problemi olunca, düşünmədim dedim. Sərdar – olara: bu Aylındı nəyə təcüb edirsiniz ki? harda problem var ilişir özü problemə, yada problem buna. O tipdən onu qorumağım lazımdır, dedi ki Aylından heyif çıxacaq, xoşum gəlmir ondan. Tahir nə deyəcəyini bilmədi. Nərgizin gözləri yaşardı, – Sərdara: Aylına bir şey etməz elə deyilmi? – Nərgizə: etməməsiçün qalmağa məcburam burda biraz vaxlıq. Mənim taxsim gəldi öpürəm sona görüşürək, sağolun bağladı əlaqəni.

Nərgiz maşının yan şüşəsindən baxıb göz yaşlarını sildi. Tahir dərindən nəfəs alıb öz – özünə: bu tiplər hardan tapır bur qızı? – Tahirə: Sərdar gələndən sonra nə olacaq? yox bu belə olmayacaq bir şey düşünməmiz lazımdır. Tahir – Nərgizə: sənə baxanda hər şeyi unuduram canım bir anlıq. Nərgiz utandı baxmadı Tahirin üzünə. Tahir gülümsəyərək, – Nərgizə: gedək mən səni rəfiqənə çatdırım canım. Axşam danışarıq bu haqda, üzülmək – ağlamaq yox, danışdıqmı ürəyim? Nərgiz yavaş səslə -Tahirə: danışdıq canım. Tahir maşını işə salıb, qaza basdı getdilər.

Sərdar şövbəyə gəlmişdi, rəyisin otağında söhbət edirdilər. Sərdar dərindən nəfəs alıb – rəyisə: demək zərər çəkmiş şikayətci olmasa qadını buraxa bilirsiniz. Rəyis – Sərdara: elədir, razılığa gəlsələr biz buraxa bilərik. Aylın getdi zərər çəkmişin yanına xəstəxanaya, danışsın onunla görək nə razılığa gəlirlər. Pulmu təklif edəcək şikayətini geri çəkməsiçün, orasını bilmirəm, Sərdar başını narazılıqla sirkələdi. Rəyis – Sərdara: bu qız həmişəmi belədirmi? başqalarına mərhəmət göstərən, bəzəndə haq yerdə barmaq filan qıran. Sərdar – rəyisə: tanıdığımdan elədir, rəyis gülümsəyib baxdı. Sərdar rəyisdən xəstəxananın ünvanını alıb ayağa qalxdı, – rəyisə: çox sağolun yardımınıza görə. Artıq sizdə bizim kimi alışın, Aylının varlığına şəhərinizdə, rəyisdə ayağa qalxdı. Sərdarla əl verib sağollaşdı, – Sərdara: sizin şəhərdən sonra növbə bizim şəhərimizdir Sərdar bəy, Sərdar sağollaşıb çıxdı otaqdan, ürəyi sıxılırdı nədənsə. Aylına yetişmək istəyirdi, tez şövbənin qarşısında dayanan taxsiyə əyləşdi getdi Aylının dalınca xəstəxanaya.

Aylın xəstəxanada zərər çəkmiş kişiylə danışırdı, – kişiyə: baxın həyatda hər şey ola bilir. Bir insanın başına hər iş gəlir bu həyatd, a şikayətinizi geri götürün anlaşaq sizinlə. Kişi çox tərs biri idi, üzündən – danşığından bilinirdi pisliyidə. Kişi – Aylına: götürmürəm cəzasını çəkəcək, yaralanmış başını göstərdi. Kişi – Aylına: az qala ölürdüm mən o … … səbəb olub, Aylın sakit danışmağa çalışırdı. Çox çətinliklə özünü zor tuturdu ki, heyvanın başından birdə özü vurmamaqçün. Aylın – kişiyə: mən sənin bütün xərcini çəkəcəm söz verirəm artıqlamasıyla. Kişi tərsliyinə saldı, – Aylına: yox o cəzasını çəkəcək vəssəlam, Aylın əllərini açıb yumdu tez – tez əsəbindən.

Aylına verilən ardıcıl narkozların təsirindən son zamanlar çox əsəbi olmuşdu. Kişi – Aylına: mən ona görə işləyədə bilməyəcəm bir il, – kişiyə: mən ödəyəcəm sizin bir ildə qazandığınız o pulu.

Qapı açıldı içəri Sərdar girdi, Aylın Sərdarı görüb baxdı təcüblə. Sərdar yaxınlaşıb – kişiyə: sənin Vəfa xanıma qarşı ədəbsiz hərəkətlər etdiyin anlar kameraya qeyd olunmuş. Kişi – Sərdara: səndə kimsən? Sərdar cibindən kimliyini çıxarıb göstərdi. Deməli belə, sizin haqqınızdada iş açılacaq afisanta qarşı etdiyiniz ədəbsiz hərəkətlərə görə. Kişi biraz tutuldu baxdı, – Aylına: sən nəqədər ödəyəcəkdin mənə? Aylın ayağa qalxdı – kişiyə: alçaq sənin qalan quş başınıda mən sındırmayım, sus şərəfsiz. Utanmaz əxlaqsız heyvan. Sərdar – kişiyə: sındırar, inan tək başını deyil, barmaqlarının onundanda olarsan uzun zamanlıq. Aylın əsəbləşdi – kişiyə: sənə pul yox … … … lazımdır. Sərdar – Aylına: o artıq anladı, şikayətini geri almasa özüdə cəza çəkəcək, həmdə burdan aparılacaq cəza çəkmə yerinə.

Həkim gəldi, Sərdar – həkimə: doktor xəstəmiz haqda məlumat ver mənə. Həkim kişiyə baxıb – Sərdara: xəstəmiz yaxşıdır, artıq qorxulu bir şeyi qalmamışdır. Biz evə icazə vermişik dünəndən, özü birazda qalıb müalicəsini burda davam etməyə istədi. Sərdar kişinin fikrini anladı, Sərdar – həkimə: çox sağol doktor, xəstəniz birazdan aparılacaq lazım olan yerinə. Kişi qorxdu! Sərdar elə dedikdə tez – olara: mən şikayətçi deyiləm artıq. Bu xanım demişkən, insanlıq var elə deyilmi? Aylın kişiyə pis söz dedi, sənin insalığına. … …olsun. Sərdar – kişiyə: o zaman ərizənizi götürməyə qalxın gedirik, sonrada Vəfa xanımın haqsız şərlədiyinizçün ona siz pul ödəyəcəksiniz. Kişi bəhanələr edərək özünü yazıq göstərməkçün zarıdı qalxarkən. Aylın dözmədi – kişiyə: kəs səsini moşennik tülkü cəld ol, kişi tez qalxdı ayağa qapıya tərəf getdi normal yeriyərək. Sərdar başını narazılıqla sirkələdi gülümsədi, kişinin yalancı və həyasız olmağına baxdı ardınca, çıxdılar ardınça otaqdan.

Axşam olurdu Sərdar Aylınla gəldi evə, – Sərdara: çox sağol yardım etdin. Sərdar – Aylıan: bir şey deyil Aylın xanım, bacardığımı etdim. Sərdara zəng gəldi tanımadığı nömrədən, telefonu açmaq istəmədi. Aylın – Sərdara: açsana zır – zır zırıldadırsan telefonu, Sərdar telefona cavab verdi alo, biraz qulaq asıb tanıdım salam yaxşıyam, yox hələ burdayam getməmişəm. Aylına baxdı altdan – altda danışarkən, nədən olmasın sizinlə axşam yeməyinə çıxmaq mənə çox xoş olar. Mən gələrəm zəhmət çəkməyin, saatına baxdı, 9: 00 tamamda danışdıq orda olacam, görüşərik sağolun. Telefonu söndürüb dərindən nəfəs aldı. Aylın – Sərdara: rəyisin qızıydımı? Sərdar Aylına diqqətlə baxdı, özünü qısaqnmasını çox istəyirdi. Sərdar – Aylına: hə o idi, axşam restoranda görüşəcəyik, Aylının heç vecinədə deyildi, – Sərdara: çox gözəl sevindim. Uşaq deyilsiniz artıq böyük insanlarsınız, çıxın gəzin əylənin, həmişə iş olmaz ki? ayağa qalxıb Sərdara evin açarını verdi. Al mən olmasam aÇarsan qapını, dediyim kimi öz evin bil. Sərdar – Aylına: bəlkə otelə getdik qızla, – Sərdara: hara istəsəniz gedin Sərdar bəy. Mən açarı verdim ki öz evin bil çəkinmə, – Aylına: o zaman qızı evədə gətirə bilərəmmi? Aylın ayağa qalxdı – Sərdara: əlbətdə bilərsən, dedim axı öz evin bil. Aylın mətbəxtdə gedib iki qəhvə hazırlayıb gətirdi, Sərdar əsəbləşirdi Aylının özünə qarşı soyuq olmasına. Aylın Sərdarın qəhvəsini verdi, Sərdar istəmirdi qızla çıxsın. Aylını qısqandırmaq məqsədi ilə razılaşmışdı, Sərdar Aylından gözünü çəkmirdi. Sərdarın özünə baxdığını görüb – Sərdara: bir şeymi oldu? Sərdar qəhvəsini götürüb – Aylına: yox olmadı heçnə, icdi əsəblə qəhvəsini.

Sərdar dedikləri vaxtda qızla restoranda görüşdülər, qız gülər üzlə qarşıladı. Sərdarla əl verib görüşdülər, geçib əyləşdilər, qız hər şey qoydurmuşdu masaya. Sərdar – qıza: masanı hazırlatmısan, qız gülümsəyərək, – Sərdara: siz bizim qonağımız sayılırsınız Sərdar, borcumuzdur qonağa hörmət etmək. Sərdar gülümsəyib, baxdı qıza. Afisant gəlib şərabı açıb bakallara süzdü, Sərdar qızın sadə və birazda dünya görmüş olduğunu anladı. Qız bakalı götürüb – Sərdara: xoş gəldin Sərdar, sənin şərəfinə. Sərdar bakalı götürüb qızın bakalına yavaşdan toqquşdurub, – qıza: hər şey üçün təşəkkür edirəm. Bağışlayın adınız nə idi? qız güldü, – Sərdara: unutdunmu? demişdim. Sərdar – qıza: bağışlayın yaddaşım zəyifdir biraz, incimədiniz ki? qız gülərək, yox incimədim adım Aylındır. Sərdar pərt oldu, qızın zarafat etdiyini düşündü, təkrar sorudu – qıza: bağışlayın Aylındırmı? qız hə Aylındır. Sərdar bakaldakı şərabın hammısını içdi bir dəfəyə, qız Sərdara baxıb gülümsədi. Qız – Sərdara: məndə sənin kimi bir dəfəyə içmək istəyərdim, deyillər içki bəzi dərtləri unutdurur müvəqqətidə olsa.

Bu Ramizin sözü idi, Sərdar xatırladı, bu nə idi qarşılaşırdı? öz – özünə şüphəli qaldı. Qızın Ramizin dediyi sözü təkrarlaması və adının Aylın olmasıda təsadüf idimi? Sərdarda qəribə hiss yaratdı duyduqları. Boğazı qovuşdu, meyvə şirəsindən içib baxdı, – Sərdara: biraz özün haqda danışarsanmı? mənım anladığım, özünə qapalı birinə bənzəyirsən. Çox danışmayan, çoxluğu sevməyən və işində atam kimi ciddi olduğun üzündən bəllidir. Sərdar gülümsəyərək, – qıza: mənim danışmağıma gərək qalmadı, artıq siz bildiniz necə olduğumu. Sərdar – qıza: bəs siz? – Sərdara: mən sevirəm insanlarla deyib gülməyi. Atam özümü bildiyimdən şövbədə işliyib, evimizdə məndən başqa hər kəs qaş qabaqdır. Həmişə anamadan soruşardım atam niyə belə ciddi və gülər üz deyil? anam atamın işinin ciddi olmasındandır qızım deyərdi. Atamı heç gülən görmədim ürəkdən, anam qardaşımla hər zaman vaxt keçirir, onu uşaq kimi bəsləyir hələdə. Mən evə döndüyümdə çox darıxıram, hər kəs soyuq və dinməz danışmazdırlar. Mən öz otağıma keçib biraz musiqi dinləyb yatıram, hər gün eyni şeylər təkrarlanır, mənasız həyatdır başqa heçnə. Sərdar anlayırdı qızı danışığından, – qıza: ama siz başqasınız Aylın xanım. Aylın deməyidə qıza biraz çətin oldu, qız gülümsəyərək, – Sərdara: mən öz psixaloqiyamı normal saxlamağa çalışıram. Əkis halda dəli olub xəstəxanalıq olaram, işdə orasıdır xəstəxananıda sevmirəm nədənsə. Sərdara tanış sözlər idi, bir qəribə hisslər yaşayırdı ürəyində, qızın Aylınla xasiyyətdən oxşarlığı var idi. Sərdar köynəyinin boynunu dartıb baxdı qıza, ürəyi sıxıldı bir anlıq.

Aylında kafelərin birində Vəfayala görüşmüşdü, Vəfa biraz kişi xasyətində idi. Aylın – Vəfaya: bax həyatını dəyişəcəksən bundan sonra, – Aylıana: necə qızım? Aylın dərindən nəfəs alıb – Vəfaya: bu qızımla danışmağı qoy kənara. Vəfa – Aylına: tamam Aylın anladım, necə dəyişəcəm həyatımı? mənim kimsəm yoxdur. Bu yaşıma qədərdə mərhəmət deyilən bir şeyin adını belə duymadım, əlbətddə səninlə tanışınca duydum. Hər kəs məndən birşeylər istədi, bilirsən bu… həyatda təmannasız heçnə yoxdur. Anada evladını dünyaya gətirəndə təmənna güdür, öz gələcəyiçün gün ağlayır. Düşünür evladı böyüyəcək və özünə dəstək olacaq yaşlandığında, bu… dünyanın qanunu belədir. Baxsana kiminə var dövlət verir, kiminə… da vermir, əli ilə kənarda oturan ailəni göstərdi. Vəfa – Aylına: bax kənardan olara, necə xöşbəxt görsənirlər, elə deyilmi? sən inanırsanmı olar xöşbəxt bir ailədilər deyə? İnanama, bilirsənmi niyə? mən o gördüyün tipi yaxşı tanıyıram. Gecə barlarından çıxmır,

Aylın əli ilə başını tutub baxırdı – Vəfaya: bəzi şeyləri düz demiş ola bilərsən, dünya dediyini bizdən öncə belə qurmuşlar, biz qurluşunu və ya insanlarını dəyişə bilmərik. Dediyin o adamların çiyinləri üstə baş əvəzi Allah balqabaq vermiş. Olarda insanlardan boş balqabaq başları ilə seçilirlər, nə edək deyirsən? bizə olar gərək deyillər. Vəfa əlini – əlinə vurub güldü dediyi sözünə, – Aylına: çox yaraşdı bal qabaq sözü olara. Hansısa balqabaq başlı tiplə ailə qurub üz – üzə əyləşib yalandan dişimi ağardınca, belə yaşamağı üstün tuturam. Aylın – Vəfaya: ciddi olsana bir dəqiqədə olsa. Vəfa gülürdü hələdə, Aylının əsəbləşdiyini görüb dayandı, az vaxtdan yenə güldü, özünü saxlaya bilmədi baqabaq dediyi sözə. Aylın dərindən nəfəs alaraq öz – özünə: Allahım sən mənə kömək ol, – Aylına: tamam gülmürəm daha, bax ciddi oldum. Sakit dayandı üzünün ifadəsini dəyişib. Aylın – Vəfaya: şükür Allaha, Vəfa yenədə başladı gülməyə. Aylın əsəbləşib ayağa qalxdı – Vəfaya: səninlə ciddi danışmaq mümkün deyil. Vəfa – Aylına: hara gedirsən? Aylın Vəfanın qolundan tutub, qalx gedirik. Vəfa masadakı yeməklərə baxaraq, – Aylına: mən heçnə yemədim. Aylın onu dartardaq apardı, -Vəfaya: gülüncə yeyərdin, kafedən çıxarıb apardı.

Aylın Vəfanı başqa evə gətirdi, Vəfa baxdıb evə – Aylına: sən burdamı yaşayırsan? gözəlmiş. Aylın – Vəfaya: yox burda sən yaşayacaqsan, ançaq axıllı başla yaşayacaqsan sənə kirayə tutdum buranı, bir illik ev haqqı ödənilib. Bax deyirəm özünü yaxşı aparmasan vallahi, Vəfa sözünü kəsdi, Aylının təcüblə – Aylına: mənəmi dedin? – Vəfaya: hə sənə kirayələdim Vəfa xanım. Vəfa ətrafa baxıb sevindi, gözləri doldu yaşla – Aylına: nədən sən mənə kömək edirsən? Aylına baxdı yaşarmış üzgün gözləriylə. Vəfa Aylını yormuşdu boş – boş danışıb, – Vəfaya: insanlıq deyilən bir şey var. Bayaq kafedə dedin yoxdur insanlıq deyilən bir şey və artıq heç kimə inanmırsan. O yoxdur dediyin insanlıq hissindən qalmış məndə, yəqin ki mən bu dünyada sonuncu insanlıq hissiylə yaşayan biriyəm. Aylın dərindən nəfəs alıb baxdı, Vəfa Aylının boynunu qucaqlayıb ağladı. Vəfa – Aylına: mən sənin borcunu ödəyə bilmərəm, sən mələksən mələk. Aylında qucaqlayıb – Vəfaya: inanıram səndə məni üzü qara etməyəcəksən, sözümü dinləyəcəksən və dəyişəcəksən hər şeyini. Bu həyata qarşı olan səhv baxışını, sözlərini və hər şeyini bu dəqiqədən dəyişəcəksən Vəfa xanım. Göz yaşlarını silib baxdı Aylının üzünə, danışa bilmədi elə kövrəlmişdi ki, sadəçə başıyla tamam deyə işarə etdi.

Aylın – Vəfaya: çox gözəl sevindim, mətbəxtdə hər şey var səninçün, cibindən cıxarıb pulda verdi – Vəfaya: buda sənə xərclik sabah get özünə paltar al. Güzgüyə bax içindəki qadın gözəlliyini oyat və güclü ol mənim xətrimə, o zaman hər şey dəyişəcək sənin xeyrinə. Vəfa gərçəkdəndə gözəl qadın idı, sadəcə özünə baxmırdı. Vəfa diqqətlə baxdı, – Aylına: mən sənə söz vermirəm təkcə, sənin o gözəl ürəyinin xətrinə çalışacam inan. Aylın – Vəfaya: mən səni gördüyüm andan sənin güclü qadın olduğuna inandım. Deyillər həyatda insana güc- qüvvət verən inamdır, mən sənin ürəyinin dərinliklərində gördüm gücü və inamı, sənə güvənirəm. Mən gedim evə səndə dincəl, yaxında işdə taparıq çalışarsan. Az qala unudurdum, cibindən telefonda çıxarıb verdi, burda mənim nömrəm yazılıb lazım olsa zəng et. Vəfa telefonu götürüb Aylına baxdı, yenidən boynuna sarıldı – Aylına: səni tanıdığımçün çox xöşbəxtəm inan. Aylın – Vəfaya: mənədə yaşat eyni xöşbəxtliyi, qırma mənim dediklərimi et. Vəfa boynunu buraxıb – Aylına: sənin o gözəl ürəyinin qarşılığını Allah verəcək hər zaman. Aylın – Vəfaya: birinci sən ver qarşılığını, Allahdan başqa istədiyim yoxdur. Gecən xeyirə getdi, Vəfa telefonu əlləri ilə sinəsinə sıxıb tutudu, ağladı hönkürüb Aylının ardınca baxaraq. Aylın duydu Vəfanın ağladığını geri dönmədi, onun indi təkliyə ehtiyacı olduğunu yaxşı anlayırdı.

Aylın evə gəldi, qapıdan girib işığı yandırmağa istəyirdi, kim isə əlindən tutub qoymadı. Sərdar – Aylına: suss mənəm qorxma, Aylın səsindən tanıdı – Sərdara: niyə susum ki? əlini atdı işığı yandırsın Sərdar qoymadI. Aylını özünə çəkib elə sıxıb qucaqladı ki, canını – canına qatmaq itəyirdi, çox darıxmışdı. Sərdar – Aylına: darıxmışam sənin üçün, Aylın içki iyini hiss etdi – Sərdara: sən sərxoşsanmı? əlbətdə sərxoşsan. Sərdar üzünü Aylını üzünə sürtüb saçlarını qoxladı, off bu qoxuya heçnəyi dəyişmərəm. Aylın Sərdarı özündən qırağa itələməyə çalışdı, bacarmadı. Sərdar Aylını elə qucaqlayıb tutumuşdu ki, qollarından çıxması mümkün deyildi. Sərdar Aylını sevirdi, ancaq nədən isə özüdə bilmədən bəzən səhvlər edib incidirdi onu.

Aylın – Sərdara: ürəyim darıxdı yandır işiğı, – Aylına: danışma biraz suss səni hiss edim, qoxunu alım ciyərlərimə. Aylın dərindən nəfəs alıb az vaxlıq dayandı, – Sərdara: bəs oldumu? hiss etdinmi? etdiysən yandır işığı. Sərdar bərk – bərk Aylını qucaqlayıb, boynundan öpdü – Aylına: sən başqasan canım, səni kimsə əvəz edə bilməz mənimçün. Aylın – Sərdara: əlbətddə başqayam Sərdar bəy, bu dəqiqə əvəzimdə başqası olsaydı, çoxdan başını yarmışdı vurub. Sərdar – Aylına: sən vur canım, sənin ixtiyarın var mənə hər şey etməyə, toxunmağa belə ixtiyarın var. Sənin vurduğun yerdə güllər açar, Aylının dodaqlarından öpdü.

Aylın bir təhər Sərdarı özündən qıraq edib işığı yandırdı, – Sərdara: sən sərxoşsan elə deyilmi? Sərdarın gözləri süzülürdü. Sərdar – Aylına: yox canım deyiləm, nə sərxoşu? Aylın əsəbi baxışlarla baxıb – Sərdara: get sevgilini öp. Məni öpməyə bir daha hünər etmə, bax deyirəm sonra bütün bədənində güllər açar bil. Sərdar Aylının sözünə gülümsədi, Aylın əynindəki pençəyi çıxarıb atdı divanın üstünə.

Mətbəxtdə gəldi qəhvə süzməkçün fincanları götürdü, Sərdar gəlib arxadan tutub qucaqladı özünə sıxdı. Aylın əsəblə baxdı, gözlərini yumub sakitləşməyə çalışdı ki, Sərdarı vurmasın. Sərdar arxadan boynundan öpdü, – Aylına: sən niyə məni sevmirsən? yoxsa sevirsən gizlədirsən mənim kimi? deməyə cürəət etmirsən. Aylın gözlərini açıb baxdı, öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver.

Sərdar Aylını özünə tərəf çevirdi, – Aylına: söz soruşdum cavab ver, sən məni sevirsənmi? – Sərdara: yox sevmirəm. Sərdar gözlərinə baxıb – Aylına: bu sözü gözlərimin içinə baxaraq de. Aylın Sərdarı özündən kənara çəkmək istədi bacarmadı, – Aylına: dinc dur sualıma cavab ver. Aylın baxmadı gözlərinə – Sərdara: sənin nəyini sevəcəm? kobut hərəkətlərinimi? Sərdar Aylının üzündən tutub əlləri ilə, gözlərimə bax de sevmədiyini. Aylın əsəbləşdi, gözlərinə baxaraq – Sərdara: sevmirəm, sevmirəm, oldumu? Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi. Dərindən nəfəs alıb əsəbi baxaraq – Aylına: necə bacardın? necə dedin bu sözü gözlərimə baxaraq insafsız. Səndə insaf yoxmu heç? niyə qırırsan məni bu qədər? niyə bu qədər zalımsan, niyə – niyə – niyə bağırdı!.

Əsəbindən əlini masaya vurarkən əli fincana dəydi qırıldı, qırılmış fincanın üstündən təkrar – təkrar vurdu əlini, əli qana bulandı. Aylın gördü Sərdar özündən çıxır, tez əlini tutdu öz əllərinin içində sıxdı ki, qanı axmasın. Sərdar əsəblə – Aylına: burax axsın tutma, sənə xoşdur məni belə görmək. Aylın üzüldü Sərdarın halına, – Sərdara: dəli mən sənə layiq deyilm, məni düzgün anla. Mənim artıq əlim qana bulandı, sənə layiq deyiləm anlayırsanmı məni? Aylının gözləri yaşardı. Aylın – Sərdara: sən pis deyilsən yaxşısan, Sərdarın əlini öpüb ağladı. Sərdar Aylının bu halına yandı alışdı, naladı Aylının özünə qapandığını. Sərdar – Aylına: canım sənin əlin qana bulanmadı, əksinə sən necə nəfərin həyatını qutardın, bilirsənmi? sən neçə ananın gözünü yaşlı qalmaqdan qurtardın. Sən məni atama bağışladın, sən anmın ruhunu şad etdin, Aylın səsini içinə salıb göz yaşında böğulurdu. Sərdar Aylını sinəsinə sıxıb, saçlarından öpüb qucaqlayıb kövrəldi. Sərdar – Aylına: sən bir mələksən canım, əksinə sən yaxşısan, əksinə mən deyiləm yaşı. Mən səni bütün bu olanlardan qoruya bilmədim bağışla məni, ürəyi göynədi Aylının özünü günühlandırmasına.

Aylın Sərdarın sinəsinə yavaşdan vuraraq ağladı, – Sərdara: mən hələdə yuxumu qarışdırıram, anlayırsanmı? mən hələdə öldüyüm o anı xatırlayıb yuxudan oyanıram gecə dəfərlə. Sərdar pis oldu – Aylına: anlayıram canım, unut oldu keçdi. Allah bilir nəqədər insanın həyatını qurtardın etdiyin çəsurluğunla – mərdliyin ilə. Nə olar icazə ver yanında olum, bütün olanları sənə unutdurum.

Sərdarın əlindən qan axırdı damcı – damcı axı, Aylını sakitləşdirməyə çalışırdı. Aylın Sərdarın üzünə baxdı yaşlı gözləriylə – Sərdara: sən həyatda ən gözəlinə layiqsən, mənə deyil. Sərdar Aylının saçlarını, üzünü, sığallayıb – Aylına: mənim gözəlim və masumum sənsən. Təmiz saf ürəkli canım sevdiyim tək qadınım oldun, sonuna qədərdə olacaqsan. Mən səni sevirəm canım, sevirəm səni, sevirəm duydunmu? sevirəm. Aylın göz yaşlarını silib əlinə baxdı, – Sərdara: qanın axır, – Aylına: axsın canım, sənə qurban olsun qanım – canım hər şeyim.

Aylın gedib ilac qutusunu gətirdi, Sərdarı otuzdurdu əlini sarımaqçün bint götürdü, kəsiyinə ilac tökdü qanını silib, sarıdı əlini. Sərdar heç hiss etmirdi əlinin ağrısını, Aylına baxırdı. Aylın Sərdarın əlini sarıyıb binti kəsib, düyünləyib bağladı, – Sərdara: Sərdar bir daha qanını tökməyə cürət etmə, Sərdar Aylına baxdı. Aylın – Sərdara: əğər gərçəkdəndə mənə ayitsənsə, hünər etmə duydunmu? İlac qutusunu götürüb çıxdı mətbəxtdən. Sərdara elə bil dünyanı verdilər, Aylının özünə ayitsən sözünə çox sevindi, öz – özünə: səninəm canım, hər şeyim sənindir. Aratıq Sərdar bəydə demədin, adımı çəkdi canım mənim. Sərdar gözlərini yumub dərindən nəfəs aldı, elə rahat oldu ki Aylının o sözündən sonra, öz – özünə: Allahım bu günüdə görərəmmiş. Aylın Sərdarı səslədi, orda öz – özünə danışma gəl, Sərdar Aylının bir dəqiqədə olsa zarafatsız qala bilmədiyinə gülümsədi. Ayağa qalxıb getdi yanına.

Beləcə Aylınla Sərdar bir – birinə olan sevgilərini artıq gizlətmədən gözəl günlər keçirirdilər birlikdə. Aylın Sərdarla şəhərə çıxıb gözəl yerlərdə gəzirdilər, özünün kiçikliyindən danışırdı Sərdara. Sərdar çox xöşbəxt idi, sonunda özündə Aylına sevgisini etiraf etdiyiçün sanki üstündən dağları qaldırmışdılar. Aylınında üzündə sevinc – təbəssüm yaranmışdı. Gərcəkdən sevdiyini etiraf etdiyindən sonra Sərdar dəyişmişdi. Sərdar Aylınla gözəl vaxt keçirirdi, zarafatları ilə Sərdarı ürəkdən gülüdürürdü. Kafelərin birinə gəlib əyləşdilər, afisant yaxınlaşdı, qəhvə sifariş etdilər, afisant getdi. Sərdar əlini tutub, – Aylına: səninlə ömrümün ən gözəl günlərini yaşayıram canım, inşallah son nəfəsimizə qəzdər birlikdə olaçağıq. Nə olur olsun söz verək bir – birimizdən küsməyək inciməyək, – Sərdara: insan sevdiyindən küsərmi heç? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: qurban olaram mən sənə, afisant qəhvələini gətirib qoyub getdi. Sərdara zəng gəldi, telefonu çıxarıb baxdı Tahir idi zəng edən, – Aylına: Tahirdi. Telefonu qulağına tutub alo Tahir, alo duymuram səni, alo eşidirsənmi məni? telefonunun set yerinə baxıb öz – özünə: setmi yoxdur nədir? – Sərdara: dışarı çıx bəlkə burda yaxşı tutumur. Sərdar ayağa qalxıb – Aylına: indi gəlirəm canım, getdi dışarı.

Aylın öz qəhvəsindən götürüb içdi bir qurtum, kənar masada oturmuş oğlanı gördü tanıdı, rəyisin oğlu idi barmağını qırdığı. Aylın ona tərs – tərs baxıb öz – özünə düşündü, bu mənimi izləyir? yoxsa təsdüfdürmü? oğlan kinli baxışlarla baxırdı. Aylın fikir verməməyə çalışdı, afisant gəldi əlində kağızla – Aylına: bu sizədir xanım, masaya qoyub getdi. Aylın baxdı iki qat bükülmüş kağızı götürüb açıb oxudu (sən məndən qorxub rəyisin oğlunu özünə sevgili etməklə deyil, mən sənin kölgən olacam harada getsəndə, bu artıq səninlə mənim aramda olan prinsipli davadır, hazır ol hər şeyə, sənə bu şəhəri dar edəçəm).